പുസ്‌തക കടയിലെ ഗൗരവക്കാരി പെൺകുട്ടിക്കിടയിലൂടെ 'ഒന്ന് ' എന്നെ മാടി വിളിച്ചപ്പോൾ,കുറെയേറെ,സത്യം പറഞ്ഞാൽ കുറെയേറെ പിന്നോട് പോയി എന്ന് തന്നെ പറയണം.തടിച്ച ഇതളുകളും പച്ച ചട്ടയുമായി "ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ' ആദ്യം കാണുന്നത് മൂന്നിലോ നാലിലോ ആവണം.അന്ന് പുസ്‌തകമെടുത്തു കടന്നു പോയ പപ്പ പോയിട്ട് അഞ്ചു വര്ഷം.വീണ്ടുമിതാ 'ഒരു ദേശത്തിന്റെ കഥ ' റീലോഡ്ഡ് .
*****************
അതിരാണിപ്പാടത്തിന് നമ്മുടെ ദേശവുമായി വലിയ അകലമൊന്നുമില്ല നാം കണ്ടു മറന്ന മുഖങ്ങൾ പൊറ്റക്കാട് തന്റെ അവിസ്മരണീയമായ രചന ശൈലി കൊണ്ട് നവ്യമാക്കി തീർത്തിരിക്കുന്നു.
ഇതൊരു ദേശത്തിന്റെ മാത്രം കഥയല്ല ,വർഷങ്ങൾ കൊണ്ടേ ഉണർന്നു ഉറങ്ങി ചത്ത് ചീഞ്ഞു മണ്ണടിഞ്ഞ ഒരായിരം മുഖങ്ങൾ ഓരോ പേജിലും നമ്മെ കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടാവും.അവരുടെ പരിഭവങ്ങൾ..നാളെയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ,എല്ലാം തന്നെ.
പൊറ്റക്കാടിന്റെ നാട് തന്നെയാണ് അതിരാണിപ്പാടം.ഇതിലെ ശ്രീധരൻ(നമ്മുടെ കഥാ നായകൻ) അദ്ദേഹം തന്നെയാവാം.തന്റെ ചെറിയ കണ്ണുകളിലെ കാഴ്ചകൾ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഇടങ്ങൾ എത്ര വലുതാണെന്ന് അതിരാണിപ്പാടത്തിന്റെയും ഇലഞ്ഞിപോയിലിന്റെയും വർണ്ണനകൾ കൊണ്ട് മനസിലാകും.അതിരാണിപ്പാടം ഒരു പട്ടണ പ്രദേശം ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിൽ ഒരു 'കാർഷിക സാമ്രാജ്യം 'ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ .മിത്തുകളും ജീവിതവുമായി താദാമ്യം പ്രാപിച്ച ഒരു ദേശം.ഒരു വലിയ 'ഒന്ന് 'ആയിരുന്നു ശ്രീധരന്റെ ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിലിന്റെ മനോഹാരിത.
ചങ്ങാതി അപ്പുവിന്റെ കൂടെ നീലക്കോടുവേലിയും അന്വേഷിച്ചു പാറിനടന്ന സ്ഥലങ്ങൾ നമ്മുടെ സ്വപ്ന സാമ്രാജ്യങ്ങൾ തന്നെയല്ലേ എന്ന് സംശയം.
*****************
അതിരാണിപ്പാടത്തിന് നമ്മുടെ ദേശവുമായി വലിയ അകലമൊന്നുമില്ല നാം കണ്ടു മറന്ന മുഖങ്ങൾ പൊറ്റക്കാട് തന്റെ അവിസ്മരണീയമായ രചന ശൈലി കൊണ്ട് നവ്യമാക്കി തീർത്തിരിക്കുന്നു.
ഇതൊരു ദേശത്തിന്റെ മാത്രം കഥയല്ല ,വർഷങ്ങൾ കൊണ്ടേ ഉണർന്നു ഉറങ്ങി ചത്ത് ചീഞ്ഞു മണ്ണടിഞ്ഞ ഒരായിരം മുഖങ്ങൾ ഓരോ പേജിലും നമ്മെ കാത്തു നിൽക്കുന്നുണ്ടാവും.അവരുടെ പരിഭവങ്ങൾ..നാളെയെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രതീക്ഷകൾ,എല്ലാം തന്നെ.
പൊറ്റക്കാടിന്റെ നാട് തന്നെയാണ് അതിരാണിപ്പാടം.ഇതിലെ ശ്രീധരൻ(നമ്മുടെ കഥാ നായകൻ) അദ്ദേഹം തന്നെയാവാം.തന്റെ ചെറിയ കണ്ണുകളിലെ കാഴ്ചകൾ പതിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഇടങ്ങൾ എത്ര വലുതാണെന്ന് അതിരാണിപ്പാടത്തിന്റെയും ഇലഞ്ഞിപോയിലിന്റെയും വർണ്ണനകൾ കൊണ്ട് മനസിലാകും.അതിരാണിപ്പാടം ഒരു പട്ടണ പ്രദേശം ആയിരുന്നെങ്കിൽ ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിൽ ഒരു 'കാർഷിക സാമ്രാജ്യം 'ആയിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാഷയിൽ .മിത്തുകളും ജീവിതവുമായി താദാമ്യം പ്രാപിച്ച ഒരു ദേശം.ഒരു വലിയ 'ഒന്ന് 'ആയിരുന്നു ശ്രീധരന്റെ ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിലിന്റെ മനോഹാരിത.
ചങ്ങാതി അപ്പുവിന്റെ കൂടെ നീലക്കോടുവേലിയും അന്വേഷിച്ചു പാറിനടന്ന സ്ഥലങ്ങൾ നമ്മുടെ സ്വപ്ന സാമ്രാജ്യങ്ങൾ തന്നെയല്ലേ എന്ന് സംശയം.
ചേനോത് ശ്രീധരൻ മാസ്റ്ററുടെ ഇളയ സന്തതി ശ്രീധരനിലാണ് അതിരാണിപ്പാടത്തിന്റെ എഴുതപെട്ട ചരിത്രത്തിന്റെ ആദ്യാവസാനങ്ങൾ കോറി വച്ചിരിക്കുന്നത്.ഇത് പക്ഷേ അവരുടെ മാത്രം കഥയല്ല കോരൻ ബട്ലർ,കുടകാൽ ബാലൻ ,ഞണ്ടു ഗോവിന്ദൻ ,തടിച്ചി കുങ്കിച്ചിയമ്മ,വെള്ളകൂറ,മീശ കണാരൻ,കൂനൻ വേലു അങ്ങനെ പാത്ര വൈവിധ്യം കൊണ്ട് വിസ്മയം തീർക്കുന്നു ഓരോ ഇതളുകളും.
ഇങ്ങനെ സ്വസ്ഥമായി വിഹരിച്ചിരുന്ന അതിരാണിപ്പാടത്തുകാർക്കിടയിലേക്കാണ് ജഗള (ലഹള)കടന്നു വരുന്നത്.ഇത് രണ്ടു നാടിന്റെയും താള ലയത്തിലുണ്ടാക്കുന്ന വ്യത്യാസങ്ങൾ...ജാതി മതത്തിനതീതമായി വിജയിക്കുന്ന മനുഷ്യ ബന്ധങ്ങൾ (ഇപ്പോഴത്തെ സാഹചര്യത്തിൽ പ്രതേകിച്ചും) എല്ലാം ജഗള കാലം ഓർമിപ്പിക്കുന്നു.
ധാരാളം മുറിവുകൾ അവശേഷിപ്പിച്ചാണ് ജഗളക്കാലം അതിരാണിപ്പാടത്തോട് വിട പറയുന്നത്.
പ്രണയമായാണ് മറ്റൊന്ന്,നാടിൻറെ സൗധര്യത്തിലധിഷിതമായി അതങ്ങനെ ഒഴുകിപ്പടരുന്നു.ചന്ദോമൻ-തിരുമാല..ശ്രീധരൻ-നാരായണി പ്രണയ രംഗങ്ങൾ കണ്ണീർ പൊടിയുന്നവയാണ്.വലിയ മാലയോടുള്ള പ്രണയത്തിന്‌ ചന്ദോമന് കൊടുക്കേണ്ടി വന്നത് സ്വന്തം ജീവനാണെങ്കിലും മൂന്നാം കണ്ടതില് ജീവത്യാഗം ച്യ്ത വലിയമാലയും അനശ്വര പ്രണയത്തിലേക്ക് ഊളിയിട്ട് കടന്നു പോയി.
നാരായണി വ്യത്യസ്ത ആയിരുന്നു .ശരീരം തളർന്നു,പായ വലിച്ചു കേറ്റി കെടക്കുന്ന നാരായണി,തന്റെ പ്രണയത്തെ ഇലഞ്ഞിപൂ മാലയിൽ കോർത്താണ് ശ്രീധരന് സമർപ്പിക്കുന്നത്.ഇലഞ്ഞിപൂക്കൾ കാലാന്തരത്തിൽ നശിച്ചകന്നെങ്കിലും...
സൗധര്യ-പ്രണയ നഷ്ടത്തോടൊപ്പം ഒരു തകർച്ചയും പറയുന്നുണ്ട് ദേശം,കേളാഞ്ചേരി തറവാട്ടിലെ ഇളയ മേലാന്റെ ക്രയ വിക്രയങ്ങൾ ആണ് സമുദ്രത്തെ പോലുള്ള ഒരു തറവാടിനെ ചിന്നഭിന്നമാക്കിത്തീർത്തത്.സ്വന്തം കർമങ്ങളിൽ നിന്ന് ഗതി കിട്ടാതെ അലയുന്ന മേലന്റെ അവസാന നാളുകൾ കേളാഞ്ചേരി തറവാടിന്റെ തന്നെ അവസാനം കുറിച്ചു.
ഹാസ്യന്മാകമായ വിവരങ്ങളാണ് പൊറ്റക്കാട്ടിനെ എന്നും ജനങ്ങളുടെ കഥാകാരൻ ആക്കി നിർത്തുന്നത്.ദേശത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുള്ള ഒഴുക്കിൽ അത് ഉടനീളം കാണാം.ചിലതൊക്കെ ചിന്തിപ്പികുകയും.നെഞ്ചിൽ തട്ടി ചിരിച്ചുണർത്തുന്ന വിവരണങ്ങൾ.
"മുൻപ് ഒരീർച്ചക്കാരനായിരുന്നു വേലു പിന്നെ പളനിപണ്ടാരങ്ങളുടെ മൂപ്പനായി താടിയും മുടിയും വളർത്തി കാവി വസ്ത്രമുടുത്തു കഴുത്തിൽ ഒരു രുദ്രക്ഷ മാലയും ചാർത്തി ഫുൾ ടൈം പൂശാരിയായി നടക്കുകയായിരുന്നു.മൂപ്പർ,വിശേഷിച്ചു കാരണമൊന്നുമില്ലാതെ ഒരു ദിവസം പുലച്ചക്ക് കുളിച്ചു കുറിതൊട്ട് കാവടിയും പൂജിച്ചു അപ്പാട് പാളകയറെടുത്തു പുരയുടെ വിട്ടതിൽ കെട്ടി,സുഖമായി തൂങ്ങി ചത്തു."
അങ്ങനെയെത്രയെത്ര..
ശ്രീധരനെയും അതിരാണിപാടത്തിന്റെയും ഇലഞ്ഞി പൊയിലിന്റെയും ഋതു ഭേദങ്ങളിൽ സഞ്ചരിച്ചു,നാരായണിയുടെ മരണവും,ഗോപാലേട്ടന്റെയും..ഒടുവിലായി അച്ഛന്റെയും മരണത്തിൽ..കാലത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ..അതിരാണിപ്പാടം തന്നെ ശ്രീധരന് നഷ്ടമാകുന്നു.ചെന്ദോമന്-തിരുമാല പ്രണയവും പൂതപറമ്പും ഈറ്റക്കാടുകളും വിട്ട് പുതിയൊരാകാശം തേടുന്ന കഥാകാരനെ അവസാന അദ്ധ്യായങ്ങൾ 'മർമ്മരങ്ങളിൽ' കാണാനാകുന്നുന്നതാണ്.എമ്മയുടെ സ്വർണതലമുടികളിൽ..വേലു മൂപ്പന്റെ പഴക്കഥകളിൽ പുതിയ കാലം അതിന്റെ എല്ലാ വൃത്തികേടുകളും ചാപല്യങ്ങളും ചിരിച്ചു കാട്ടി അവസാന താളും വിടപറയുമ്പോൾ ശ്രീധരൻ ഒറ്റയാകുകയായിരുന്നില്ല..ഇലഞ്ഞിപ്പൊയിൽ അന്യമാകുകയായിരുന്നില്ല അവയെല്ലാം ഹൃദയത്തിലെ പൂതപ്പറമ്പുകളിൽ ഒരായിരം ഇലഞ്ഞിപ്പൂ മാലകൾ കൊരുക്കുകയായിരുന്നു...
